Լենին պապին էլ է ճիվաղ եղել

ՄԱՐԴԻԿ, Շաբաթվա լուր | | November 8, 2010 12:00

Լրանում է «Հոկտեմբերյան մեծ» կոչված հեղաշրջման հերթական տարելիցը: Հեղաշրջում, որ շատ բացասական դեր խաղաց տասնյակ պետությունների ու ժողովուրդների ճակատագրում, առավել ևս` հայ ժողովրդի:

Խորհրդային քարոզչական մեքենան սիոնամասոնական այս «մեծ» հեղափոխության մտահղացումն ու իրականացումը վերագրում էր «մեծն» Լենինին` «մոռանալով» և անտեսելով ռուսական մարքսիզմի մյուս հայրերին` Տրոցկուն, Կամենևին, Զինովևին…

Խորհրդային տարիներին արհեստականորեն աստվածացվում էր Լենին կոչված ճիվաղի կերպարը, և ամենուր ստեղծվում էին երգեր, բալլադներ, անգամ հորինված պատմություններ՝ բարի ու ազնիվ Լենին պապի մասին: Մինչ օրս շատերն են հիշում «Լենին պապին էլ մանուկ է եղել» և շատ ու շատ նման երգեր ու բանաստեղծություններ: Իհարկե, սրանք պետական քարոզչության և պատվերի արգասիք էին, և նպատակը դեռ մանկապարտեզից խորհրդային ապագա քաղաքացու համար «հեղափոխության մեծ առաջնորդի» դրական կերպարի ընկալումն էր: Եվ դա իր ցանկալի արդյունքն էր տալիս: Այն տարիներին Լենին պապի` որպես բարի և առաքինի կերպարի հետ չէր կարող մրցակցել անգամ հանրահայտ Ձմեռ պապը…

Մինչդեռ պատմությանը քիչ են հայտնի քաղաքական և ռազմական գործիչներ, որոնք ճիվաղի, ստորության ու նենգության իրենց կերպարով կարողանային գոնե համեմատվել Վլադիմիր Իլյիչ Ուլյանով-Լենինի հետ: Միգուցե նրա այդ դափնին փորձեն կիսել, ասենք, Լենկ-Թեմուրը կամ Աբդուլ Համիդը:

Հայտնի չէ` ծանո՞թ էր արդյոք «Հեղափոխության մեծ առաջնորդը» Մաքիավելու «Իշխանը» աշխատությանը, բայց իր գործելաոճում «պրոլետարիատի մեծ առաջնորդը» անշեղորեն հետևում էր «նպատակը արդարացնում է միջոցները» սկզբունքին:

Այսօր ուսումնասիրողների ճնշող մեծամասնությունը փաստում է հոկտեմբերյան հեղաշրջմանը կայսերական Գերմանիայի աջակցությունը (բարոյական, ֆինանսական, տակտիկական): Դեռ 1916-ից գերմանական և շվեյցարական բանկերում խոշոր հաշիվներ կային բացված Լենինի, Զինովևի, Տրոցկու, Կամենևի և այլ «հեղափոխական առաջնորդների» համար:

«Հանճարեղ առաջնորդ» հորջորջված պետական դավաճանն իր բարոյահոգեբանական կերպարով էլ, ըստ էության, աչքի չէր ընկնում: Նրա մոտ դեռ հեղափոխությունից շատ տարիներ առաջ հոգեկան խանգարման նշաններ են ի հայտ եկել: Հայտնի է, որ կյանքի մայրամուտին Լենինը ֆիզիկական լիակատար քայքայման էր հասել: Եվ նման ճիվաղի քմահաճույքին էր հանձնված տասնյակ միլիոնավոր մարդկանց ճակատագրեր:

«Իր միջավայրի դուսպրծուկներին թողնված ժողովուրդը ինքնալուծարվում է» («Սիոնի իմաստունների արձանագրություններ»):

Լենինի դաժանությունը չափ չի ճանաչել. Հեղափոխության առաջին տարիներին նա իր ստորագրությամբ հազարավորների գնդակահարության ուղարկեց: Դժվար է առանց սարսուռի կարդալ Նիկոլայ Երկրորդ կայսեր ընտանիքի դաժան ոչնչացման պատմությունը: Լենինը կիրառում էր միջնադարյան մեթոդներ. գնդակահարել անհավատարիմ զորքի յուրաքանչյուր տասներորդին, պատանդներ վերցնել, ահաբեկել հարազատներին, խաղաղ բնակչությանը որպես զրահ ծառայեցնել զորքի համար` քշելով հարձակվող զորքի առջևից: Այս մեթոդը կարմիրբանակայինները կիրառել են նաև Զանգեզուրում (ինչը պատկերված է Համո Բեկնազարյանի «Զանգեզուր» ֆիլմում, բայց, իհարկե, գլխիվայր շրջած, այստեղ այդ «հանճարեղ» մտահղացումը վերագրվում է Նժդեհին):

«Պետությունը հյուծվում է իր ջղաձգումների ընթացքո՞ւմ, թե՞ ներքին երկպառակություններն են նրան հանձնում արտաքին թշնամիներին. համենայն դեպս, այն կարելի է համարել անդառնալիորեն կործանված. այն մեր իշխանության տակ է: …Քաղաքականությունից չհասկացող դուսպրծուկները չեն կարող հանդես գալ որպես ամբոխի առաջնորդներ առանց այն արդյունքի, ինչը ամբողջ ազգը կորստյան մատնելն է…» («Սիոնի իմաստունների արձանագրություններ»):

Զարմանալի է, այսօր մեր պատմագիտությունը դեռ չի տվել Լենինի «հայանպաստ» գործունեության գնահատականը: Դեռ դպրոցական նստարանից մեզ էր մատուցվում այն  անհեթեթ թեզը, թե Լենինի ու բոլշևիկյան կուսակցության ջանքերով միայն հայության արևելյան հատվածը փրկվեց ցեղասպանությունից… Անգամ Լենինին ու կոմկուսին էին վերագրվում Սարդարապատի, Բաշ-Ապարանի հաղթանակները: Իհարկե, Մոսկվայի ու Կարսի պայմանագրերի մասին  «համեստորեն» լռում էին կամ հայածախ այդ պայմանագրերը վերագրում Դաշնակցությանը:

Սակայն, դարձյալ մեջբերենք Սիոնի իմաստուններին. «Քաղաքական ազատությունը գաղափար է, ոչ թե փաստ: Այդ գաղափարը պետք է օգտագործել, երբ անհրաժեշտ է ժողովրդի ուժերը գաղափարական խայծով հրապուրել  սեփական կուսակցության կողմը, եթե վերջինս մտադիր է կործանել մյուսին` իշխանությունը տնօրինողներին»:

Այսինքն` առաջնորդվելով հենց այս սկզբունքներով` ժողովրդի այդ դուսպրծուկները նախապատրաստեցին հեղափոխությունը` օգտագործելով իրենց զինանոցում ունեցած (իրենց հրամցրած) բոլոր միջոցները. «Անհրաժեշտ է հավատը սասանել, գոյերի մտքից կորզել աստվածայնության ու ոգու բուն սկզբունքը և ամեն ինչ փոխարինել թվաբանական հաշվարկներով ու նյութականի պահանջմունքով» («Սիոնի իմաստունների արձանագրություններ»), ինչն էլ դարձավ մարքսիզմի գաղափարական հիմնասյուներից մեկը:

«Մենք միշտ ազդել ենք մարդկային մտքի ամենազգայուն լարերի` հաշվարկի, մարդու` նյութական բարիքների անհագուրդ պահանջների վրա: …Թուլություններից յուրաքանչյուրը, առանձին վերցրած, ունակ է նախաձեռնություն սպանել` մարդկանց կամքը հանձնելով իրենց իսկ գործունեության գնորդի տնօրինությանը: Արիստոկրատիան, ըստ իրավունքի, օգտվելով բանվորների աշխատանքից, շահագրգռված էր, որ բանվորները լինեն կուշտ, առողջ և ամուր: …Մինչդեռ արիստոկրատիայի ոչնչացումով նա ընկնում է …հարստացած սրիկաների շահագործման տակ…» («Սիոնի իմաստունների արձանագրություններ»):

Ավելացնենք, որ այդպես եղավ թե՛ Ֆրանսիական մեծ հեղափոխության ժամանակ, թե Հոկտեմբերյան հեղաշրջումից հետո:

«Մինչդեռ մենք շահագրգռված ենք հակառակում… Կարիքով և դրանից ծորող նախանձոտ ատելության միջոցով մենք շարժման մեջ ենք դնում ամբոխներին, որոնց ձեռքով ջնջում ենք նրանց, ովքեր խանգարում են մեզ մեր ճանապարհին: («Արձանագրություններ»):

Այսքանից հետո դեռ կասկածե՞նք, որ Լենինը սոսկ իր ճիվաղ ավազակախմբով սիոնամասոնական գոգնոցակիր իմաստունների գործիքը չէր: Կրկին դիմենք փաստերին. Լենինի կազմած խորհրդային առաջին կառավարության կազմը` ըստ ազգությունների.

Ժողկոմներ – 22, որից 17 հրեա

Ռազմական կոմիսարիատ 43/34

Ներքին գործոց կոմիսարիատ 12/12

Արտաքին գործերի կոմիսարիատ 22/13

Ֆինժողկոմ 30/26

Արդարադատության կոմիսարիատ 19/13

Ընդհանուրը` 148/120

Դիտենք 1936-1939 թթ. կուսակցական, պետական ապարատի կազմը.

Կենտկոմի ղեկավարություն` 78/61

Ժողկոմխորհ` 133/115

Դատախազություն 8/8

Արտաքին գործերի մինիստրություն` 131/106

Պետպլան` 15/12

ՎՑԻԿ-ի (Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողով) նախագահություն` 22/17

ՕԳՊՈՒ` 67/53

Քաղվարչություն` 52/50

Քաղլուսավորչություն` 41/40

Կենտրոնական թերթերի խմբագիրներ` 12/12

Ընդհանուրը` 559/474

Վահե  ԱՆԹԱՆԵՍՅԱՆ

Խմբագրության և հեղինակի տեսակետները կարող են չհամընկնել:

Դիտվել է 6723 անգամ:
Print Friendly

Leave a Reply