Ոչինչ չի մոռացվում
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ, Օրվա լուր | ankakh | February 28, 2013 16:2925 տարի անց Սումգայիթյան ողբերգության մասին ականտեսներն այսօր էլ սարսուռով են հիշում: “Նովոստի “ մամուլի ակումբում Սումգայիթի ջարդերի վկաներ մայր ու որդի Ռայա և Ռոմա Թովմասյանները լրագրողներին պատմեցին, թե 25 տարի առաջ ադրբեջանական Սումգայիթ քաղաքում ինչպես էին պաշտպանվում ադրբեջանցիների վայրագություններից:
Ռայա Թովմասյանի հուշերում մնացած նախկին երջանիկ կյանքը 25 տարի առաջ փետրվարի 28-ին ավարտվեց: “Բարեկամի քառասունքն էինք կատարում տանը, տեղեկացրին, որ քաղաքում միտինգ են անում: Որոշեցի ադրբեջանցի հաևանիցս ճշտել իրողությունը : Նրա պատմելով , իբրև Կապանում հայերը ադրբեջանցի երեխային սպանելու են ու ավտոբուսից դուրս նետել: Ասացի, որ հայերը նման բան չեն անի: Հետո իմացանք, որ քաղաքի մյուս հատվածում հայերին սպանում են, վառում: Ոչ ոստիկանները և ոչ էլ զիվորները չէին միջամտում, նրանք կարծես անհետացել էին“,- ցավով պատմում է տիկին Ռայան: Պաշտպանվելու նպատակով նրա ամուսնու մոտ դանակ կար, սակայն պայքարը ադրբեջանցիների հետ ավարտվում է ամուսնու՝Ռաֆիկի մահվամբ:
Ռոման Թովմասյանը կարծում է, որ թեև ժամանակը բուժում է վերքերը, սակայն սպին մնում է , վերքը՝ մխում: “ Հիշում եմ, նրանք սպառենում էին կոտրել դուռը, եթե չբացենք: Ննջասենյակի պատուհանը, որտեղ հայրս թաքցրել էր ինձ ու քույրերիս, քարով կոտրեցին, սակայն մեզ չդիպավ: Մենք փոքր էինք, սակայն տեսնում էինք, թե մարդկանց ինչպես են վառում ու տանջում: Դրամք մոռանալ հնարավոր չէ”:
Մեկ այլ ականատեսի՝ Կարինե Մեժլումյանի համար այդ օրն հիրավի աշխարհի վերջն էր: Վայրագության պահին նա ազգությամբ ռուս ընկերուհու հետ եղել է կինոթատրոնում: Գազազած ադրբեջանցիները նրանց տանից վերցրել են ոսկիները, իսկ հայերին իրենց ռուս հյուրի հետ մի կերպ հաջողվել է փրկվել: “Մոլագար ադրբեջանցիները նախ թալանում էին հարուստ հայերի տները և նոր միայն սպանում: Ադրբեջանցի սանտեխնիկը մեզ մի քանի օր պահեց իր տանը: Շատերին սպանեցին ու դա կարծես աշխարհի վերջն էր’’: