Մարզական ֆեդերացիաներին տրամադրվող փողերն ավելացել են, բայց խնդիրները մնացել են

2013-ին Հայաստանի տարբեր մարզաձևերի ֆեդերացիաները պետությունից աջակցության կարգով կստանան 929 մլն դրամ: Դա շուրջ 45 մլն դրամով ավելի է, քան նախորդ տարի նույն նպատակով հատկացվածը: Այդուհանդերձ, ֆինանսները դարձյալ քիչ են մարզաձևերի կարիքները հոգալու համար: Ակնհայտ է, որ տարբեր մարզաձևերի ֆեդերացիաները պետք է փորձեն  հովանավորների օգնությամբ լրացնել բացը:  Սակայն հնարավոր չէ օրինաչափություն, սկզբունք գտնել, թե ինչպես է կատարվում փողերի բաշխումը:

Հարց է առաջանում, նախ, թե որ կազմակերպություններին են տրվում փողերը, օլիմպիակա՞ն, թե՞ ոչ օլիմպիական մարզաձևերի ֆեդերացիաներին: Ի դեպ, միայն Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան է իր հարցերը լուծում և կառավարությունից ստանում անհրաժեշտ գումարները: Ընդ որում, այդ կազմակերպությունը մեր երկրի չափանիշներով մեծ փողերի հետ գործ ունի և տարբեր գործարքների մեջ է  միզազգային ֆուտբոլային կազմակերպությունների, հեռուստաընկերությունների հետ: Իսկ մյուս մարզաձևերի ֆեդերացիաներին դարձյալ  միջոցներ է հատկացնում Հայաստանի կառավարությունը, սակայն բաշխումն  իրականացնում է մեր երկրի սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախարարությունը: Դա ֆինանսների մի մասն է, որը ստանում է գերատեսչությունը: Եվ ինչքան էլ տարօրինակ է, ստացվում է, որ փողեր ստացողների ցուցակից դուրս են մնում օլիմպիական մարզաձևեր, փոխարենը ֆինանսավորում են ոչ օլիմպիական մարզաձևերի ներկայացուցիչներ:

Հայտնի է, որ միայն Հայաստանի ձիասպորտի ֆեդերացիան է տարիներ շարունակ հրաժարվում ֆինանսավորումից և ինքնուրույն լուծում խնդիրները: Բայց կան օլիմպիական այլ  գրավիչ մարզաձևեր, որոնք այդպես էլ ոչ մի աջակցություն չեն ստանում: Ոչ օլիմպիական մարզաձևերից քիկբոքսինգի ֆեդերացիան այս տարի հանվել է ֆինանսավորվող կազմակերպությունների ցուցակից, բայց ոչ քիչ թվով ոչ օլիմպիական մարզական ֆեդերացիաներ շարունակում են փողեր ստանալ, ավելին` այս տարի ֆինանսական առումով առաջընթաց են ունեցել: Զարմանալին այն է, որ արևելյան մարտարվեստի տարբեր ոճերի, այդ թվում նաև կարատեի մի քանի տասնյակ ֆեդերացիա է գործում Հայաստանում, սակայն, չգիտես ինչու, բացառության կարգով մեկին են փողեր հատկացվում: Ընդ որում, արևելյան մարտարվեստի ֆեդերացիաները մեծ եկամուտներ ունեն, քանի որ մարզիկների ուսուցումը վճարովի է: Անհասկանալի է նաև, թե ինչ նպատակով է ավելացվել ոչ օլիմպիական մարզաձևերից մեկի ֆեդերացիայի ֆինանսավորումը, երբ այդ մարզաձևի Հայաստանի ներկայացուցիչները նախորդ տարի որակազրկվել են: Որևէ բացատրություն չունի նաև այն, թե ինչու Հայաստանի շախմատի ֆեդերացիան, ըստ ֆինանսավորման չափի, ցուցակում միայն 5-րդն է: Ինչպես հայտնի է, Հայաստանի իմաստուն խաղի ներկայացուցիչները մեծ փառքի են արժանացել, դարձել  Շախմատի համաշխարհային օլիմպիադայի եռակի հաղթող, պարբերաբար հաջողությունների են հասնում միջազգային ստուգատեսներում և այլն:

Ամենակարևորը` այդ մարզաձևը Հայաստանում մեծ մասսայականություն է վայելում: Սակայն ցուցակում այն զիջում է  համեմատաբար շատ ավելի քիչ մասսայականություն ունեցող և հետաքրքրություն ներկայացնող մարզաձևերի: Ընդ որում, դրանցից բռնցքամարտի և ձյուդոյի Հայաստանի ներկայացուցիչները 2012-ի մեծահասակների միջազգային մրցաշարերում, այդ թվում նաև Լոնդոնում կայացած օլիմպիական խաղերում, ոչնչով աչքի չեն ընկել: Տարօրինակ է, որ այնպիսի մասսայական մարզաձև, ինչպիսին վոլեյբոլն է` դասական և լողափնյա տարատեսակներով, իր կարիքների համար կրկին տարեկան ստանալու է ընդամենը 8 մլն դրամ:

Երկու կարծիք լինել չի կարող, մարզաձևերի ֆեդերացիաների ֆինանսավորման հարցում պետք է ավելի սկզբունքային մոտեցում դրսևորվի, իսկ փոփոխությունները կատարվեն հիմնավորումով, ոչ թե այն բանի համար, թե ում է վստահվել այս կամ այն մարզաձևի ֆեդերացիայի ղեկը:

Ներկայացնենք 2013-ին Հայաստանի տարբեր մարզաձևերի ֆեդերացիաների աջակցության կարգով ֆինանսավորման չափերը (ընդգծված է, թե որ ֆեդերացիաների փողերն են ավելացվել):

Ու՞մ, ինչքա՞ն