ՀՏ Հայկո. «Ես բողոքներ շատ ունեմ…»

Հայ տղա Հայկոյի համար վերջին տարիները բուռն էին: Նա առանձնացավ «Հայ տղեք» խմբից, մոտ կես տարի դաշտում չերևաց, բայց հայտնվելուց հետո եկավ նոր ձայնասկավառակով:  Վերջին շրջանի ամենաքննարկվող ու աղմկահարույց իրադարձություններից մեկը դարձավ նախկին խմբի անդամ Միշոյի հետ երգերով կռիվը: Այս և այլ հարցերի շուրջ էր Հայկոյի հետ անկեղծ զրույցը: Մենք փորձեցինք նաև Միշոյի հետ զրուցել,  սակայն նա հրաժարվեց հարցազրույցից:

–  Ունե՞ք կուռքեր ռեփի աշխարհում:

– Այո,  ունեմ,  բայց ես դրան  այլ կերպ եմ վերաբերվում:  Ես ֆանատ չեմ և  միշտ փորձում եմ իմ կուռքերից ինչ-որ օգտակար բան քաղել:  Կուրորեն չեմ սիրում,  սիրում եմ հետազոտել նրանց կյանքը, արվեստը:  Նախընտրում եմ 2Pac-ին: Այդպիսի մարդ հազվադեպ է ծնվում:

– Կա՞ն այնպիսի հատկանիշներ Թուփակի մոտ, որոնք կուզենայիք դուք էլ ունենալ:  Եթե ես շատ եմ սիրում Թուփակին, դա չի նշանակում, որ ես պետք է նմանվեմ նրան: Ես ՀՏ Հայկոն եմ: Սա իմ էությունն է: Ես ոչ մեկին չեմ կրկնօրինակում: Ես իմ երգերով աշխարհն եմ մատուցում:

– Հայկական ռեփում ի՞նչ  թեմաներ են ակտուալ:

– Ես պահանջարկին չեմ նայում: Բողոքներ շատ ունեմ ու դրանք արտահայտում եմ իմ ստեղծագործություններում: Դա  զուտ գալիս է և՛ իմ կյանքից, և՛ ընդհանուր երտասարդության կյանքից: Իմ երգացանկում շատ երգեր կան, որոնք վերաբերում են երիտասարդության խնդիրներին` սկսած իմ խնդիրներից:

– Ասում եք` բողոքներ ունեք, ինչի՞ց:

– Ես ավելի շատ շեշտը դնում եմ մարդկանց վրա: Կոնկրետ բողոքում եմ մարդկանց մտածելակերպից, միմյանց նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքից, դրանք հայերին բնորոշ բաներ են:  Մարդիկ կան, որ գնում են ԱՄՆ, ասում են` ինչ լավ է, բոլորը բարի են ու միշտ ժպտում են: Նրանք չեն հասկանում, որ էդ ժպիտի տակ ամեն ինչ կեղծ է, ամեն ինչ ստի վրա է հիմնված: Իսկ Հայաստանում ինձ դուր է գալիս, որ ամեն ինչ բացահայտ երևում է:  Մարդու դեմքից տեսնում ես, որ ինքը …-ի տղա է: Էստեղ թարախոտ դեմքեր ես տեսնում, բայց որ դուրս ես գալիս արտասահման, նույնիսկ էդ դեմքերն ես կարոտում:  Էդ ամեն ինչը թեմաներ են, էդ ամենը հետաքրքիր է: Հոգու խորքում մեծ հայրենասեր եմ, չնայած շատ եմ «քլնգում» իմ ազգը: Դա սիրելուց է գալիս: Ես ուզում եմ` ինչ-որ բան փոխվի ու ավելի հետաքրքրանա: Ուզում եմ, որ մարդիկ ավելի հետաքրքրված լինեն միմյանցով, անտարբերությունը կորչի:

-Հայկո, քաղաքական թեմաներով էլ եք  գրում: Ձեր երգերից  մեկում ասում եք «ով լոքշ ա ու պարապ ա,  մտնում ա պալիտիկա»: Դա ինչպե՞ս կմեկնաբանեք:

– Շատ դեպքեր գիտեմ, որ մարդիկ կյանքում իրենց չեն գտնում: Ու  քիթներն ուր ասես  խոթում են:  Մարդիկ կան նաև, որ էնպիսի բաներ են պնդաճակատորեն քննարկում, որ տեղյակ չեն ու չեն էլ կարող տեղյակ լինել: Էնքան արվեստագետ մարդիկ կան, որ իրենց արվեստը թողել, մտել են քաղաքականություն, չնայած  երևի իրենց ստիպել են, էդ ուրիշ բան է, բայց եթե դա իրենց կամքով է ու դա քծնելու նոր միջոց է, չեմ հասկանում:

– Ինչո՞ւ որոշեցիք զբաղվել ռեփով:

– Մինչ ռեփ լսելը ես ռոքի մոլի երկրպագու եմ եղել: Ռոքի մեջ հարազատություն էի գտել, էնտեղ էլ նույն բողոքը կար: Բայց զգում էի` ինչ-որ մի բան պակաս է: Առաջին անգամ ռեփ լսեցի ու հասկացա, որ դա է իմ ուզածը: Ինձ պետք էր մի ճյուղ, որով ես կարող էի իմ ապրումները, բողոքն արտահայտել:  Ռեփը բողոք է, մարդկանց` քո ասածը ուղիղ հասցնելու միջոց: Ես 12-13 տարեկանից ստեղծագործել եմ: Նկարել եմ,   մեջս անընդհատ ձգտում է եղել  դեպի արվեստը:

-Ձեր ծնողներն ի՞նչ մասնագիտություն ունեն:

– Հայրս ֆիզիկոս է եղել, մահացել է 2002 թվականին: Մայրս երկար տարիներ երգել է Չեքիջյանի երգչախմբում: Հիմա չի աշխատում:

-Ձեր երգերում անընդհատ շոշափում եք սոցիալական թեման: Ասում եք` «փողը իմ համար միշտ  պրոբլեմ ա եղել»:

– Սկզբից էլ մեր ընտանիքի վիճակը  էն չի եղել:

-Ձեր պրոֆեսիոնալ կարիերան ո՞ր թվականից  եք սկսել:

2003-ին:  Երբ ստեղծվեց  «Հայ տղեք» խումբը:

– Դո՞ւք եք դիմել Միշոյին, որ ընդունի Ձեզ իր մոտ:

– «Հայ տղեքը» Միշոյի խումբը չի եղել: «Հայ տղեքի» հիմնադիրները ես ու Միշոն ենք: Մինչ Միշոյին ճանաչելը, նրանք ռուսական ռեփ էին երգում: Ես էդ ժամանակ  հայերեն Ժարգոնով էի ստեղծագործում: Ու,  էսպես ասեմ, այդ համագործակցությունը  և՛ Միշոյին էր ձեռնտու,  և՛ ինձ:

– Միշոն իր երգերից մեկում ասում էր`  «տետրով եկար ինձ մոտ…»:

– Միշոյի  ասածը հիմք չէ:

– Այսինքն` այդպիսի բան չի՞ եղել:

– Եթե եղել էլ է, ապա  նա կարող է իր ձևով էնպես ներկայացնել, որ, ասենք, նա դասախոս էր, ես էլ  եկել էի քննություն հանձնելու: Իրականում էդպես չի եղել: Նա խումբ ուներ, ես էլ  ուզում էի  մարդկանց հետ ծանոթանալ, դա փոխադարձ է եղել: Էդ նույն ձևով ես էլ կարող եմ  ասել` ես չլինեի` դուք մինչև հիմա ռուսերեն ռեփ էիք երգում:

-Միշոյի հետ գործընկերնե՞ր եք եղել, թե՞  ընկերներ:

Միշոյի  հետ հա՛մ գործընկերներ ենք եղել, հա՛մ ընկերներ:

-Հիմա՞:

– Հիմա ոչ գործընկերներ, ոչ էլ առանձնապես ընկերներ: Հարաբերությունները վերջին երկու տարում շատ սրված են եղել, ահավոր թշնամացել էինք:

-Ինչի՞ց  սկսվեց:

– Ինչ-որ պահ եկավ` սկսեցինք իրար չհասկանալ: Չհասկանալ զուտ գործնական առումով, չգիտեմ` ինչն էր դրա պատճառը: Սկզբի ժամանակներում խնդիրներ չունեինք, որովհետև նպատակը նույնն էր: Բայց հետո էդ սոլնի մտահղացումը եղավ,  էդ ժամանակվանից ամեն ինչ խախտվեց: Երբ իրար հետ սկսեցինք չշփվել, ամեն մեկը` իր մտածելակերպով, դիմացինին  համարում էր սխալ:  Մինչև որ երգերով իրար հետ կռվեցինք: Դրանից հետո հանդիպեցինք, ամեն ինչ հասկացանք:

-Միշոն իր երգի մեջ ասում էր, ինքն ուզում էր ռեփից դուրս  գալ, դուք տոկոսներ ուզեցիք:

– Էլի եմ ասում` Միշոյի երգի մեջ քիչ բան կա, որ կարող ես ասել` սա լրիվ իրականությանը համապատասխանում է:  Միշոյի երգի մեջ շատ բան կա, որ պիտի կծիկը բացվի, շատ դեզինֆորմացիա է տարածվել: Իմ խիղճը հանգիստ է` ես  էդպիսի մարդ չեմ:  Ես ամեն ձևով տրվել եմ «Հայ տղեք» պրոեկտին: Եթե գործի մեջ ես, պիտի անձնականը դնես մի կողմ: Այ էդ սահմանը նրա մոտ չկար: Գլխավորը դա էր,  որ չհասկացանք ու որոշեցինք առանձին ճանապարհներով գնալ: Բացի դրանից, դա եղել է իմ միակ եկամուտը: Ես եմ մեր ընտանիքը պահում: Ասենք, Միշոն չի մտածի` իրենց տանը կարտոլ կա, թե չէ, կոմունալ վարձերը մուծվել  է, թե չէ:

– Ծեծկռտուք եղե՞լ է ձեր մեջ:

– Չէ, ո՛չ  ծեծկռտուք, ո՛չ բազար: Դրանից հետո լեգենդներ պտտվեցին, իբր ես նրան ապտակել եմ կամ գնացել ներողություն խնդրել: Ոչ մի նման բան չի եղել: Ես ու Միշոն նստել ենք կարգին, քաղաքակիրթ, էդ ամեն ինչը քննարկել ենք, հարցը փակվել է:

– Եթե սովորական ունկնդիր լինեիք, կլսեի՞ք Միշոյի երգերը, հավանո՞ւմ եք նրա ստեղծածը:

– Շատ քիչ գործեր կան, որ հավանում եմ: Մեծ մասը մի անգամ լսում եմ ու արդեն հոգնում եմ. չի լինում լսել: Խոսքը խմբից հետո ստեղծածի մասին է: Ես` որպես ունկնդիր, չեմ կարող նրան երկար լսել:  Իր վերջին թողարկած ալբոմն ինձ համար ընդհանրապես հետաքրքիր չէր: Շատերի համար այն մնաց անշուք ալբոմ:

– Ձերն էլ նա չէր հավանել:

– Չէր հավանել, բայց փաստ է, որ իմ «Քուանշը» իրա ալբոմին կրած ունի: Դա թե՛ ռեյտինգով, թե՛ վաճառքով:

– Ձեր ալբոմից խոսենք: Մի անգամ հարցազրույցներից  մեկում Դուք ասել եք, որ «Քուանշը» հիասթափության ալբոմ  է եղել:

– Դրանից առաջ մի վեց ամիս ասպարեզում չկայի: Մեծ պրոբլեմներ ունեի, և՛ ֆինանսական, և՛ անձնական: Եթե դեպրեսիայի մեջ եմ, չեմ կարող գրել` «ինչ կայֆ ա, թույն ա, գնանք կլուբ»: Դա կեղծավոր բան կլինի:

Երգիչներից շատերը խուսափում են շուտ ամուսնանալուց` գեղեցիկ սեռի երկրպագուներին չկորցնելու համար: Դուք չվախեցա՞ք:

– Եթե  երկրպագուիս  մենակ անձնականս է հետաքրքիր, ես  ավելի լավ է չունենամ  էդպիսի երկրպագու:

– Երեխաներ  ունե՞ք:

– Դեռ չէ, բայց էս տարի պլանավորում ենք: