Շռայլություն չէ՞ կուսակցությունների կողմից՝ ետ մղել իրենց իսկ աճեցրած կադրերին
Շաբաթվա լուր, ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ | ankakh | March 22, 2012 11:53Ցուցակի առաջին տասնյակում ընդամենը մեկ կին է ներկայացված, երկրորդում – երեքը՝ 11-րդ հորիզոնականում ` Ռուզան Առաքելյանը, 16-րդ` Նունե Պետրոսյանը և 20-րդ՝ Լիլիթ Գալստյանը:
Հարցեր առաջացան, հատկապես վերջինիս վերաբերյալ: Ինչու՞ հինգ տարի խորհրդարանում ակտիվությամբ աչքի ընկած (parliamentmonitoring-ի տվյալներով ) պատգամավոր Լիլիթ Գալստյանը միայն 20-րդն է ցուցակում և ինչու՞ կուսակցությունը, որը մինչև վերջերս, կարծես թե, դեմ չէր իրեն սատարել մեծամասնական ընտրատարածքում, որոշեց հրաժարվել այդ մտքից: Թեպետ ինքը՝ Լիլիթ Գալստյանը, վճռական էր տրամադրված և մի քանի օր առաջ WomenNet.am-ի հետ զրույցում ասել էր, որ պատրաստվում է իր թեկնածությունը մեծամասնականով առաջադրել Երևանի ընտրատարածքներից մեկում և, պարզապես սպասում է, որ կուսակցությունը համապատասխան որոշում կայացնի իրեն սատարելու մասով:
Սակայն այսօր առավոտյան, Ազգային Ժողովի հերթական նիստի մեկնարկին տիկին Գալստյանը մեր հարցադրմանն ի պատասխան նշեց, թե հրաժարվել է մեծամասնական ընտրակարգով առաջադրվելու մտադրությունից և խորհրդարանական ընտրություններին կմասնակցի ընդամենը համամասնական ցուցակում ընդգրկված լինելով:
Այս խոսակցությունից մեկ ժամ անց ՀՅԴ-ի հրապարակեց իր ցուցակը, որից պարզ դարձավ, որ կուսակցությունը ոչ միայն չի առաջադրում Լիլիթ Գալստյանին իբրև մեծամասնական թեկնածու , այլև ցուցակում էլ ընդգրկել է , այսպես կոչված, ոչ անցողիկ տեղում: Փոխարենը` ԱԺ-ում հինգ տարի շարունակ կռիվ տված Լ.Գալստյանից առաջ ցուցակում ներկայացված են գուցե և արժանի, բայց հանրությանը քիչ հայտնի կին գործիչներ: Ցուցակ կազմելը անշուշտ կուսակցության ներքին գործն է, բայց բոլոր դեպքերում, կարիք կա հանրությանը բացատրելու` ի՞նչ սկզբունքով է դա արվել: Եթե խոսքը կադրերի ռոտացիայի մասին է, ապա հարց է ծագում` ինչու՞ ռոտացիոն սկզբունքը հատկապես կանանց նկատմամբ է կիրառվում:
Հիշեցնենք, որ նույն այդ սկզբունքը ի հայտ է եկել է նաև «Ժառանգություն» կուսակցության ցուցակում, այն բացատրությամբ, որ կանայք ետ մղվեցին «Ազատ դեմոկրատների» հետ միացման պատճառով: Նպատակ չդնելով ներխուժել ներկուսակցական խոհանոց, նշենք, որ նման դիրքորոշումը այն կանանց նկատմամբ, որոնք լիովին արդարացրել են պատգամավորական մանդատը՝ բարձրացնելով կուսակցության իմիջը, անարդարության տարրեր է պարունակում: Նկատենք, որ այդ կանայք չեն բարձրաձայնում իրենց դժգոհությունը ( չհաշված Կարինե Հակոբյանին, որը պատգամավոր չի եղել), ավելին, փորձում են արդարացումներ գտնել, որպեսզի կուսակցությունների իմիջը չվնասվի:
Թրռևս նման պահվածքի դասական օրինակ ցուցաբերեց Լարիսա Ալավերդյանը ( ի դեպ, անկուսակցական), որ փորձեց վերջ դնել իր անվան հետ կապված խոսակցություններին՝ հայտարարելով . «Իմ 41-րդ տեղը ցուցակում մեսիջ է հասարակությանը , որ հավերժ պատգամավորներ չեն լինում»:
Գուցե և այդպես է, բայց արդյո՞ք շռայլություն չէ կուսակցությունների կողմից՝ ետ մղել իրենց իսկ աճեցրած կադրերին: ԱրԺե հիշեցնել, որ 2007-ի համամասնական ցուցակի 2-րդ հորիզոնականում ընդգրկված Լարիսա Ալավերդյանը լուրջ լումա ունեցավ Ազգային ժողով կուսակցության անցնելու հարցում:
Վերադառնալով ՀՅԴ –ի ցուցակին նշենք, որ նրանում բացակայում է երեք գումարման պատգամավոր և վերջերս՝ առողջական խնդիրների պատՃառով ԱԺ-ի նիստերից ամենից շատ բացակայած Ալվարդ Պետրոսյանի անունը, և այս փաստը հանրության մոտ հարցեր չի առաջացնում:
Նկատենք նաև , որ կանանց ներկայացվածության 30 տոկոսը ՀՅԴ-ն կարողացել է ապահովել Եվրոպայում լայն կիռարվող «կայծակի» սկզբունքի շնորհիվ , այսինքն՝ 20-րդ տեղից հետո գրեթե հավասարաչափ բաշխելով կանանց և տղամարդկանց թեկնածությունները: Երևի թե, հարկ չկա հարցնելու, թե ինչու՞ այդ սկզբունքը հնարավոր չէ կիրառել մինչև 20-րդ տեղը: Մեզանում այս հարցադրումը, դեռևս, հռետորական է…
Էնզելա Մակարյան