Կարեն Կարապետյան. «Որոշումը մեծ դժվարությամբ է կայացվել»

Կարեն Կարապետյանի բացառիկ հարցազրույցը «ԱՐՄՆՅՈՒԶ» հեռուստաընկերությանը

– Բարև Ձեզ, պարոն  քաղաքապետ:  Ճի՞շտ է, որ Դուք հրաժարական եք տվել:

– Այո,  ճիշտ է, ես պատրաստվում եմ տալ հրաժարական, որը պայմանավորված է այլ աշխատանքի տեղափոխման դրդապատճառներով, նաև որոշակի անձնական բնույթի պատճառներ կան, որոնցով, կարծում եմ, հանրությանը ծանրաբեռնել ճիշտ չէ:

– Ճի՞շտ է, որ այդ աշխատանքը Հայաստանում չէ, այլ Ռուսաստանում:

– Դա էական չէ, բայց հավանական է:

– Պարոն քաղաքապետ, Դուք նախագահ Սարգսյանի քաղաքական թիմի կարևորագույն դեմքերց մեկն եք, և առաջարկելով Ձեզ  քաղաքապետի պաշտոնը, Ձեր հետ կապված հույսեր, ծրագրեր կան: Դուք քննարկե՞լ եք Ձեր որոշումը նախագահի հետ:

–  Այո, իհարկե: Ես պետք է խոստովանեմ, որ այս  որոշումը մեծ դժվարությամբ է կայացվել, շատ մեծ դժվարությամբ, ես շատ եմ խորհել, շատ եմ մտածել և օգտվելով առիթից` ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել  և հանրապետության նախագահին, և ՀՀԿ-ին, և ավագանուն, այն վստահության համար, որ տրված էր ինձ:  Եվ իհարկե շատ շնորհակալ եմ երևանցիներին, իմ թիմին՝ այն աջակցության համար, որը կա, և այստեղ  երևի որոշակի ըմբռնումով…. ներողամտության հայց ունեմ, եթե չեմ արդարացրել այն հույսերը, որոնք կապված էին ինձ  հետ:  Բայց միանշանակ ուզում եմ նաև ասել, որ  այս երկու օրը մամուլում իմ կողմից կարդացած  մեկնաբանությունների վերաբերյալ՝  որևիցե ներիշխանական, քաղաքական տարաձայնույթունների հետ կապված  չէ իմ հրաժարականը: Ավելին,  այն վստահությունը, որն ուղղակի   ցուցաբերվում  էր և հանրապետության նախագահի կողմից, և կուսակցության  կողմից, եղել է անսահման: Չի  եղել մի դեպք լուծումների, որոշումների հետ կապված, որ մեր պատկերացմամբ   ճիշտ են քաղաքի  համար, ինչ-ինչ պատճառներով չթույլատրվեին կամ սահմանափակվեին:

– Ի՞նչ ասաց նախագահը, երբ ասացիք, որ ուզում եք հրաժարական տալ:

– Հարգեց իմ որոշումը, մենք ունեցել ենք շատ լավ զրույց, գոնե ինձ համար: Ես շատ եմ հարգում հանրապետության նախագահին, և  իրականում իմ կայացման մեջ ինքը ֆանտաստիկ  մեծ դեր է ունեցել: Ես փորձել եմ իրեն մատուցել  այն, որ այս պաշտոնից դուրս գալը չի նշանակում  թիմից դուրս գալ:

– Ինչպե՞ս արձագանքեց Ձեր ընտանիքը այս որոշմանը:

– Բարդ: Բայց իրենք ըմբռնումով մոտեցան:

– 50 օրից պետք է լրանար Ձեր պաշտոնավարման մեկ տարին: Մեկ տարի առաջ, երբ Դուք համաձայնեցիք , հնարավ՞որ  չէր կանխատեսել այն, ինչ որ կա: Իրավիճակի  ի՞նչ փոփոխության դեպքում Դուք հրաժարական  տվեցիք: Ի՞նչ փոխվեց այս մեկ տարվա ընթացքում, չէ որ հասկանալի է, որ սա ծանր պաշտոն է, որ բացի կառավարչական, նաև քաղաքական  պաշտոն է, և նաև  Դուք գիտեիք` ուր եք գնում և ինչի համար: Այդ դեպքում ինչը փոխվեց այս մեկ տարվա ընթացքում:

-Նախ որ սա քաղաքական պաշտոն է՝  ես մի քանի անգամ հայտարարել եմ: Որ քաղաքական կուսակցություն է առաջակում`ճշմարտություն է,  և քաղաքական կուսակցության առաջ հաշվետու ես, դա փաստ է, բայց որ քաղաքական պաշտոն է, ես թույլ կտամ ինձ չհամաձայնել: Որ հասարակական պաշտոն է, հասարակության լայն շերտերի հետ առնչվող պաշտոն է`փաստ է:  Մեկ տարի առաջ կարելի էր նախատեսել անձնական բնույթի պատճառները, թե ոչ. տեսականորեն, եթե Նաստրադամուս ես, հնարավոր է, որ կարելի էր: Բայց այն պատճառները, որոնք որ կան, կանխատեսելի չէին մեկ տարի առաջ: Բայց փաստ է նաև,որ ինձ շատ-շատ հետաքրքիր է եղել, շատ  հետաքրքիր ստեղծագործ պաշտոն է, որտեղ ամեն  րոպե կա մարտահրավեր, կան շատ անելիքներ և կան  մեծ հնարավորություններ  բավարարված զգալու, որ դու ինչ-որ ձևով կարող ես քաղաքի վրա ազդել:

-Մամուլը գրում է այն մասին, որ  ժամանակ առ ժամանակ եղել են  տարաձայնություններ կամ դժվարություններ նախագահի  աշխատակազմի հետ աշխատելիս: Դա այդպե՞ս է:

– Ուղղակի  աբսուրդ է:   Ճիշտն ասած և այս պաշտոնում, և նախկին  պաշտոններում որևիցե դեպք ես չեմ կարող հիշատակել, որ  մենեջմենթը, մեր թիմը  պատկերացրել է, որ այս լուծումը ճիշտ է, և այդ լուծումը մենք չենք կարողացել իրագործել, որովհետև ազատության աստիճան չենք ունեցել: Ուղղակի աբսուրդ է: Իսկ նախագահական թիմի հետ շատ լավ, ընկերական հարաբերություններ ունենք:

– Պարոն Կարապետյան, կարող ենք ասել, որ այս հրաժարականով  Դուք որոշակի առումով  գոնե շոշափելի ապագայում նվազագույնի եք հասցնելու նաև Ձեր քաղաքական գործունեությունը կամ քաղաքականություն վերադառնալու կամ այնտեղ գտնվելու  հավանականությունը:

– Այսպես ձևակերպենք. քաղաքական  գործունեությամբ զբաղվելու ցանկություն երբեք չեմ ունեցել, հետևաբար  վերադառնալ բառը երևի թե այնքան էլ կոռեկտ չի, որովհետև ես այդ դաշտում չկամ, բայց դա չի նշանակում, որ ես Հայաստանի հետ կամ  այսօրվա իրականության հետ որևէ կապ   չեմ ունենալու, կամ  այսօրվա թիմի հետ, որի անդամն եմ ես,  կապ չեմ ունենալու:

– Այսինքն, ամեն ինչ դեռ առջևում է:

– Միանշանակ, իհարկե:

–Պարոն  Կարապետյան, ինչ կասեք բոլոր այն մարդկանց համար, ովքեր մեծ հույսեր ունեին Ձեր հետ կապված: Խոսքը ոչ միայն նախագահ Սարգսյանի, այլ նաև հասարակ քաղաքացիների մասին է: Խոսքը  այն խմբագիրների, մտավորականների մասին է, այն մարդկանց մասին է, ովքեր ի դեմս Ձեզ տեսնում  էին նոր մտածողությամբ ազնիվ պաշտոնյայի, որ կանգնած էին  Ձեր  հետևում,  որ հիմա գուցե ամեն մեկը սոցցանցերում, իրենց խմբագրականներում  գրում են, որ սա որոշակի առումով նոր տեսակի պարտության սկիզբն է, թե  ոչ: Ինչ կասեք նրանց, ովքեր հիմա շատ հիասթափված են:

-Ճիշտն  ասած ես ուզում եմ  խոստովանել, որ շատ դրականորեն զարմացած եմ այս երկու օրվա մեջ սոցիալական ցանցերում, Facebook- ում կատարվածով, և ասեմ, որ ինձ դուրեկան չի` սուտ կլինի:  Շատ խորին խնորհակալություն եմ ուզում հայտնել այդ մարդկանց, միանշանակ:  Համոզված եմ, որ նման հասարակական զանգված ունեցող երկիրը ֆանտաստիկ ապագա ունի: Հիասթափվելու որևիցե խնդիր չկա, որովհետև սա պարտութուն չի: Մենք  կամայական քայլը փորձում ենք անպայման քաղաքականացնել, անպայման բարդացնել: Մարդ է, որը կառավարել է որոշակի համակարգ, ինչ-ինչ պատճառներով որոշել է տեղափոխվել այլ  տեղ: Դրանից տրագեդիա սարքելը աբսուրդ է, մանավանդ որ Երևանի քաղաքապետարանում շատ  լավ թիմ կա, շատ հայրենասեր թիմ , իր քաղաքը սիրող թիմ :  Շատ լավ մասնագետներ են, լավ կառավարիչներ են, և ես վստահ եմ , որ ուղղակի երկու-երեք տարուց Երևանը անճանաչելի քաղաք է լինելու: Անճանաչելի քաղաք ոչ միայն համեմատության մեջ, թե որքան այն փոփոխվեց այս երկու տարվա մեջ, այլ կամայական այլ քաղաքի հետ համեմատելու պարագայում: Ես բազմիցս ասել եմ, որ Երևանը ունի շատ հետաքրքիր էներգետիկա, շատ հետաքրքիր աուրա: Երևան եկող մարդը եթե ունի ընկեր, ինքը երբևիցե չի մոռանա Երևանը: Մենք պետք է այնպես անենք, որ  ոչ միայն ընկերոջ մոտ գալուց Երևանը հիշվի, այլ յուրաքանչյուր մարդու մոտ , ով մտնում է Երևան:  Որևիցե պարտություն, որևիցե մարտահրավեր, այսպես ասեմ,  ռինգ չի,ուր դուրս ենք եկել հաղթելու կամ պարտվելու համար:

-Այս վերջին մեկ տարվա ընթացքում Երևանի քաղաքապետի պաշտոնը պաշտոնավարելուց որն էր Ձեզ համար   ամենադժվար որոշումը, կամ ամենադժվար ոլորտը, որը դժվար էր կարգավորել:

– Քաղաքապետի պաշտոնը կամայական այլ պաշտոններից տարբերվում է  նրանով, որ հնարավոր չէ խնդիրների հերթականություն կամ ռանգավորում իրականացնել: Դա ոչ կախված է կապիտալ  ներդրումների չափերից, ոչ կարևորությունից: Չկա խնդիր, որ ասես ` այս սա  համար մեկ խնդիրն է, սա երկրորդն է. մանկապարտեզ, աղբահանություն, հիվանդանոց, տրանսպորտ`բոլորը համարվում են առաջնային խնդիր: Այդքան դժվար որոշում….. չեմ հիշում, դժվար չի եղել:  Իսկ այս պահից օգտվելով` ինչ կցանկանայի ասել. գիտեք, ես նույնիսկ կառաջարկեմ մեր թիմին , որպեսզի մտածեն քաղաքապետարանում օմբուդսմենի ինստիտուտը մտցնել, որպեսզի  մենք կարողանանք բալանսավորել երևանցիների պահանջները, ակնկալիքները և պարտավորությունները: Շատ  կարևոր էր  մեր գործունեության մեջ, մենք դա հայտարարել ենք, այդպիսի թեզ կար,  երևանցիների մեջ արթնացնել  սեփականատիրոջ զգացումը, որ ինքը իր քաղաքին վերաբերվի ինչպես իր սեփականությանը, իր տանը: Եվ դա, բացի նրանից, որ ինքը  պետք է պահանջատեր լինի, և դա նրա իրավունքն է, և  կառավարման թիմից պահանջի, որպեսզի այն արդյունավետ  աշխատի, ինքը նաև պարտավորություններ , պարտականություններ ունի: Այդ մասը  երևի ամենակարևոր հարցն  էր, որտեղ որ որոշակի տեղաշարժ  կա: Արդյոք կրիտիկական է այդ տեղաշարժը , թե ոչ` ոչ:  Եվ երկրորդը, քաղաքը մեծ համակարգ է, կատարվող փոփոխությունները  հնարավոր չէ մի օրում անել, չկա կախարդական փայտիկ, որ օգտագործես և ամբողջ տրանսպորտի խնդիրը, պայմանականորեն,   լուծվի. պետք է համբերություն և պետք է հետևողական  լինել: Դա չի նշանակում, որ պետք է հանդուրժել  կամայական ժամկետներ, բայց  նաև նշանակում է , որ պետք է ռեալիստ լինել ուղղակի:

Ա.- Պրն. քաղապետ, ինչ է լինելու այն ծրագրերի հետ, որ սկսվեցին կամ մեկնարկեցին Ձեր պաշտոնավարման օրոք:

Ք.-Ես  կարծում եմ, որ ծրագրերը լինելու են շարունակական: Ընդհանրապես, չգիտեմ ինչքանով եք նկատել, նույնիսկ  իմ գալու ժամանակ, մենք շարունակել ենք այն ծրագրերը, որոնք ձեռնարկել էր նախկին քաղաքապետը: Այդ մշակույթը մտցնել, որպեսզի անձի փոփոխության դեպքում շատ բան չփոխվի, այլ լինի որոշակի համակարգ, կառավարման մշակույթ, սա շատ կարևոր է: Ես կարծում եմ`կլինեն շարունակական:

Ա.- Դուք քննարկել ենք նախագահի հետ կամ տեսնում եք այն  մարդուն, որ կարող է դառնալ Ձեր իրավահաջորդը:

Ք.- Ես այդ  իրավունքը չունեմ քննարկելու, որովհետև  դա նախագահի, ավագանու  որոշումն է, և իրենք կկայացնեն այն:

Ա.- Շնորհակալություն հարցազրույցի համար: