Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կարծիքով, Հայաստանի նախագահի ուղերձը ՙստեղծված պայմաններում լավ մարտավարի քայլ էր՚

Ըստ ՀՀ առաջին արտգործնախարար, ՙԺառանգություն՚ կուսակցության հիմնադիր, Ազգային ժողովում նույն կուսակցության խմբակցության անդամ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, hայ–թուրքական արձանագրությունների վավերացման գործընթացը կասեցնելու վերաբերյալ Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանի ապրիլի 22-ի ուղերձը ՙստեղծված պայմաններում լավ մարտավարի քայլ էր, բայց լավ ռազմավարը չպետք է թույլ տար այս վիճակի ստեղծումն ի սկզբանե՚: Ապրիլի 23-ին ՙՀայացք՚ ակումբում նա նշեց նաեւ, որ ուղերձը գրագետ կազմված, հաջողված եւ հասկանալի էր, բայց հերթական անգամ վկայեց գործի եւ խոսքի միջեւ առկա անջրպետի մասին:

Նրա մատուցմամբ, Ս.Սարգյանի խոսքը շատ դիպուկ էր, համոզիչ, ինչպես եղել էր թե’ Տեր Զորում, թե’ Վուդրո Վիլսոնի դամբարանի մոտ, բայց մնում է գործը, այսինքն` հայ–թուրքական արձանագրությունների տակ դրված ստորագրությունը, ՙհայոց իշխանության կնիքը, եւ այդ ստորագրությունը նշանակում է մեր հայրենազրկման ընդունում, Ցեղասպանության հետեւանքների վավերացում՚: Պատգամավորի համոզմամբ, այդ ստորագրությունը նշանակում է նաեւ ՙՏեր Զորի արհամարհում, մեր Նյուրենբերգի բացառում եւ Վուդրո Վիլսոնի իրավարար ժառանգության չեզոքացում՚:

Ր.Հովհաննիսյանի համոզմամբ, արձանագրությունների ստորագրումից մեկ տարի անց շատերի համար ակնհայտ դարձավ, որ Թուրքիայի ղեկավարները, հատկապես վարչապետը եւ արտգործնախարարը, առաջին իսկ օրվանից ՙհետապնդել, խորացրել եւ դարբնել են այդ նախապայմանները՚: Ըստ նրա, ՙԺառանգություն՚–ն ի սկզբանե տեսել է այդ նախապայմանները եւ դեմ արտահայտվել արձանագրություններին, եւ իշխանության, գործող նախագահի եւ քաղաքական կոալիցիայի այժմ կատարած քայլը պետք է դիտել որպես ՙսխալի ընդունում եւ խոստովանանք, որ այդ քաղաքականությունը, նախաձեռնությունն եղել է անհիմն, չմտածված, փորձարարություն է եղել , որը տապալվել է՚:

Նշվեց նաեւ, որ այժմ մենք հասել ենք որոշակի եզրագծի. կամ ապրիլի 23-ից սկսած սկսում ենք հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը նորից, ՙառանց որեւէ ստորագրության փոխանակում ենք դիվանագիտական նոտաներ, Թուրքիան էլ ապաշրջափակում է մեր սահմանը՚, եւ դիվանագիտական հարաբերությունների միջոցով ժամանակի ընթացքում լուծում ենք երկու երկրների միջեւ գոյություն ունեցող խնդիրները, կամ, եթե Թուրքիան, սովորականի նման, շարունակում է նախապայմաններ դնել, ապա ՙՀայաստանը, իհարկե, պետք է մարտակոչն ընդունի եւ, հավասարությունը վերականգնելով, ինքը նախապայմաններ դնի՚: Ր.Հովհաննիսյանի համոզմամբ, այդ դեպքում Հայաստանը պետք է հիշեցնի ոչ միայն Ցեղասպանության, այլեւ` Արեւմտյան Հայաստանի օկուպացիայի մասին:ՙՄիջին ճանապարհը մեզ տանելու է փակուղի՚,-հայտարարեց Ր.Հովհաննիսյանը:

Գայանե Մելիքյան