(Հայերեն) Սերգեյ Փարաջանովի «Նռան գույնը» ֆիլմի հոգեվերլուծական մեկնաբանություն «Դուն կրակ, հագածդ կրակ»

Культура, Новости Недели | | October 29, 2009 11:13

Դիտվել է 21253 անգամ:
Print Friendly

(3)

  1. Լուսինե says:

    իսկ այս նյութի հեղինակն ով է՞

  2. Հեղինակը խփնված է Զ.Ֆրոյդի «լիբիդոյով»: Սեռականից անդին ոչինչ չի տեսնում: Ֆրոյդի պես չի էլ հասկանում, որ սեռական հակումների սանձահարումը ոչ թե անպատճառ հասարակական ճնշման հետևանք է, այլ՝ սեռական-նյութականից հոգևոր վերաճման: Այն, ինչը վաղուց արտահայտված է կենդանաշրջանի «Աղեղնավոր» կենդանակերպում: Փարաջանովի կինոնկարը շատ ավելի ընդգրկուն է, կյանքի, դրա իմաստի, մահվան,տառապանքի իմաստավորման և ոգեղինության որոնումներում, և ավարտվում է արվեստագետի կայացմամբ (կյանքի ծարավն ու կենդանի Կենաց ծառը ): Հրեշտակները նրան ուղեկցում են դեպի երկինք, որտեղ արտի հեռավոր մի անկյունում արածում է երազանքների ձին,ինչպես Գյոթեի Ֆաուստ պոեմում.
    «Պատրանք է ունայն կարճ կյանքը երկրի
    Երկինքն է միայն օրրանն իղձերի,
    Այստեղ ենք հասնում մեր երազածին,
    Մեզ վեր է հանում հավերժ կանացին…»

Leave a Reply