Դաջվածք. հայ կանայք ավելի համարձակ են քան տղամարդիկ
ԱՆԿԱԽ ԿԻՆ, Շաբաթվա լուր | Անի Գասպարյան | August 24, 2009 14:24«Body Art» կենտրոնի հիմնադիր, դաջվածքի մասնագետ սիրիահայ Սիրո Քեջեջյանն արդեն վեց տարի է` ապրում և աշխատում է Երևանում: Դաջվածքի և պերսինգի մասնագիտացված կենտրոն ստեղծելու գաղափարը ծագել է Հայաստան գալուն պես, քանի որ նկատել է, որ այն Հայաստանում դեռևս բաց ոլորտ է և զարգանալու միտումներ ունի:
«Սկզբում հաճախորդների մեծ մասն արտասահմանցիներն ու սփյուռքահայերն էին, սակայն գնալով ավելացավ տեղացի հաճախորդների թիվը»,-ասում է Սիրոն:
«Body Art» այցելած մի պարսկուհի, ով Թեհրանում զբաղվում է նույն աշխատանքով, խորհուրդներ էր հարցնում Սիրոյից: Չնայած որ Պարսկաստանում այդ բիզնեսն արգելված է, այն բավականին մեծ պահանջարկ ունի: Նա նշեց, որ այդ աշխատանքով գաղտնի է զբաղվում: Առանց գլխաշորի, բաց, համարձակ հագուստով և մեջքի ներքևում դաջվածք կրող պարսկուհին նաև վզին խաչ էր կրում: Նա պատմեց, որ մի օր երազում խաչ է տեսել և դա նախանշան համարելով` որոշել է խաչ կրել:
Ամերիկահայ Մեղրիկը «Body Art» էր այցելել դաջվածք անելու: Նա ուսուցչուհի է, աշխատում է Կալիֆորնիայի հայկական դպրոցներից մեկում: Ասում է, որ երկար տարիներ ցանկացել է դաջվածք անել մարմնին, սակայն չի համարձակվել։ Այժմ, երբ արդեն քառասունն անց է, վերջնական որոշում է կայացրել, ուզում է ոտքին նուռ դաջել` որպես հայկական խորհրդանիշ:
28-ամյա Անին երեք տարի առաջ է դաջվածք արել մեջքին: Ասում է, որ ընտանիքը նորմալ է ընդունել: Այժմ այցելել էր Սիրոյին՝ ևս մի դաջվածք անելու՝ այս անգամ վզին թիթեռ է ուզում դաջել:
25-ամյա Ալյոնան էլ դաջվածքի միջոցով փորձում է ջնջել տխուր հիշողությունները. բազուկին դաջելու է “no more drama□” բառերը` հավատալով, որ դրանով կմոռանա բոլոր «դրամաները» և նոր էջ կբացի իր կյանքում:
Իսկ Սուսաննան ասում է, որ միշտ ուզեցել է դաջվածք ունենալ, սակայն վախեցել է մարդկանց կարծիքից: Այժմ 30 տարեկան է և կարող է ինքնուրույն որոշում կայացնել`կոտրել վախն ու իրականացնել ցանկությունը: Առայժմ ժամանակավոր դաջվածք է անելու, որը մարմնի վրա կմնա մեկ-երկու շաբաթ, սակայն վստահ է, որ դրանից հետո համարձակությունն ավելի կմեծանա իսկական դաջվածք անելու: Փոքրիկ ծովախոզուկը, կզարդարի նրա մարմնի ինտիմ հատվածներից մեկը, որը տեսանելի կլինի միայն նրան ու նրա ամենամտերիմ մարդուն:
Սիրոն միջազգային “Տատու” ֆեդերացիայի ոսկե անդամ է: Գրեթե ամեն տարի մասնակցում է Ուկրաինայում տեղի ունեցող տատուի միջազգային փառատոններին: 2004-ին ճանաչվել է “Full back” անվանակարգի հաղթող (դաջվածք ողջ մեջքին):
Սիրոն ասում է, որ հայ տղաներն, ի տարբերություն աղջիկների, շատ կարծրատիպեր ունեն, որոնք խանգարում են նրանց համընթաց քայլել աշխարհին: Օրինակ` դաջվածքներ ընտրելու հարցում հայ աղջիներն ազատ են, ընտրում են` ինչ իրենց դուր է գալիս, իսկ տղաների մեծ մասի նախասիրությունները սահմանափակվում են մի քանի պատկերներով` խաչ, առյուծ, վագր:
«Մի օր մի շտանգիստ եկավ, ասեց `շտանգա եմ ուզում դաջես թևիս, մի անգամ էլ մի տղամարդ, երևի զինվորական էր, ուղղաթիռ ու «Hummer» ցանկացավ դաջել, իսկ ամենաօրիգինալը, որ մի տղա ուզեց իր նիվան դաջել` համարներով հանդերձ: Դե ես էլ դաջեցի»,-ծիծաղելով պատմում է Սիրոն:
Որոշ սալոններում դաջվածքի ժամանակ տեղային ցավազրկում են կատարում՝ պարբերաբար ցավազրկող նյութ են ցանում դաջվող հատվածին, սակայն ցավն ամբողջությամբ չի վերանում:
Սիրոն դեմ է դաջվածքի ընթացքում ցավազրկող նյութերի օգտագործմանը: «Ողջ աշխարհում տատուն անում են առանց ցավազրկման,-ասում է նա,- տեղային ցավազրկող նյութի օգտագործումն էլ է սխալ, քանի որ այդ նյութը ներկը մաշկի տակ տարածելու հատկություն ունի, ինչի պատճառով պատկերն աղավաղվում է»:
Գոհար Գևորգյանը չորս տարի է, զբաղվում է դաջվածքով: Նրա կարծիքով, դաջվածքի մասնագետը պետք է ունենա առաջին հերթին նկարչական տաղանդ, ապա երևակայություն, համբերություն ու համարձակություն:
«Տատուի մասնագետը պետք է ինքն էլ ունենա տատու, որպեսզի հասկանա հաճախորդին,-ասում է Գոհարը,- որ ունի թիթեռնիկի պատկերով դաջվածք,- թիթեռնիկս նախքան դաջելը, հետաքրքրվեցի և իմացա, որ թիթեռնիկը խորհրդանշում է կանացիություն, սեթևեթանք, քնքշանք ու նրբություն: Սակայն Պրիբալտիկայում, դաջվածքս տեսնելով, հարցրեցին՝ մարմնավաճա՞ռ եք: Ասացին, որ իրենց երկրում դա անբարոյականների խորհրդանիշն է»:
Նա ասում է, որ իր հաճախորդները տարբեր կերպ են վերաբերվում ցավին, մեկը դիմանում է, մյուսը՝ ոչ, անգամ ուշաթափության դեպքեր են լինում:
Ժատմում է, որ մի երիտասարդ տղա, ցավին չդիմանալով, լաց եղավ, սակայն կան աղջիկներ, որ ամբողջ պրոցեդուրայի ընթացքում հոգոց էլ չեն հանում: «Տատուի ժամանակ պետք է չլարվել, հանգիստ լինել, որպեսզի այն արագ, գեղեցիկ ու հնարավորինս առաց ցավի լինի»,-ասում է Գոհարը:
Նա իր փորձից հասկացել է, որ տատուն վարակիչ հատկություն ունի. մեկ անգամ անելուց հետո, էլի են ուզում:
«Աղջիկ ու տղա հաճախորդների քանակը գրեթե նույնն է,- ասում է Գոհարը,-հաճախորդները հիմնականում երիտասարդներ են, սակայն միջին տարիքի հաճախորդներ էլ ունենք, հատկապես կանայք, ովքեր գալիս են շուրթերի, հոնքերի տատու անելու”:
Գոհար Գևորգյանը նշում է, որ տասնվեց տարեկանից ցածր խորհուրդ չի տրվում դաջվածքներ անել. նախ ցավին չեն դիմանում, հետո էլ փոքր հասակում, կապված օրգանիզմում տարիքային փոփոխությունների հետ, կարող են բարդություններ առաջանալ:
Գոհարը նույնպես կարծում է, որ դաջվածքների ընտրության հարցում կանայք ավելի համարձակ ու ազատ են: Նա նշում է, որ այժմ շատ նորաձև են «տրիբալ» կոչվող պատկերները, որոնք չեզոք են, չեն խորհրդանշում կոնկրետ որևէ բան: Դրանք դուր են գալիս և’ տղամարդկանց, և՛ կանանց: Շատ տարածված են նաև վզին դաջվող չինական պատկերները:
Հիգիենա և խնամք- Դաջվածքի համար անհրաժեշտ են հիգիենիկ պայմաններ և ճիշտ խնամք: Մասնագետներն ասում են, որ տատուն պետք է անել մեկանգամյա օգտագործման համար նախատեսված գործիքներով, որպեսզի ինֆեկցիա չանցնի: Տատու անողը պետք է աշխատի ձեռնոցներով մաքուր սենյակում, իսկ վերջում հաճախորդին անպայման տեղեկացնի, թե ինչպես խնամի դաջվածքը:
«Հատկապես առաջին մի քանի օրվա ընթացքում,-ասում է Գոհարը,- հարկավոր է չափազանց ուշադիր լինել դաջվածքի նկատմամբ: Մոտ մեկ շաբաթ հիգիենիկ վիրակապով պետք է փակել դաջված հատվածը, մի քանի օր չթրջել, հատուկ փափկեցնող քսուքներ օգտագործել»:
Իսկ Սիրոն կարծում է, որ հաճախորդի հետ նախօրոք պետք է հոգեբանական զրույց վարել, հասկանալ, թե արդյո՞ք նա պատրաստ է ողջ կյանքում այդ պատկերը կրել իր մարմնին, թե ոչ:
«Շատերը կարծում են, թե տատուն կարելի է ջնջել: Ճիշտ է, այժմ կան լազերներ, որոնց միջոցով հնարավոր է պատկերը հնարավորինս անտեսանելի դարձնել, սակայն ամբողջությամբ ջնջել հնարավոր չէ: Այնպես որ, նախքան որոշում կայացնելը, պետք է լավ մտածել»: